Wetenschappers hebben gewaarschuwd dat de minachting van de mensheid voor de biodiversiteit in de wereld de “instorting van de beschaving” zou kunnen veroorzaken.
In een rapport gepubliceerd op maandag (19 september) getiteld “Mutilation of the tree of life via mass extinction of animal genera”, schatten wetenschappers dat schadelijke menselijke activiteiten duizenden soorten hadden uitgeroeid in een tempo dat 36 keer sneller was dan wat anders op natuurlijke wijze zou gebeuren. voorkomt.
Co-auteur van de studie Gerardo Ceballos, professor aan de Nationale Autonome Universiteit van Mexico, zei dat deze crisis “net zo ernstig was als de klimaatverandering”, maar minder bekend.
Hij zei dat er “urgentie” moet zijn bij het aanpakken van deze kwestie, aangezien “de toekomst van de mensheid” op het spel staat.
Volgens hem lijdt het geen twijfel dat dit een zesde massa-uitsterving is. Of deze al is begonnen, blijft echter een kwestie van discussie, hoewel alle deskundigen het erover eens zijn dat het huidige tempo van uitsterven alarmerend is.
Er bestaan al talloze onderzoeken naar de verdwijning van soorten, maar deze is opgepakt omdat er gekeken werd naar het uitsterven van hele geslachten.
Bij de classificatie van levende wezens bevindt het geslacht zich tussen de rangorde van soort en familie. De hond is bijvoorbeeld een soort die behoort tot het geslacht Canis, zelf in de familie Canidae.
“Ik denk dat dit de eerste keer is dat we hebben geprobeerd het uitstervingspercentage op een hoger niveau te beoordelen dan dat van de soort”, zegt Robert Cowie, bioloog aan de Universiteit van Hawaï.
“Dit toont het verlies aan van hele takken van de levensboom”, een weergave van het leven die voor het eerst werd ontwikkeld door Charles Darwin, voegde hij eraan toe.
Uit het onderzoek blijkt dat “we niet alleen maar twijgen snoeien, maar dat we een kettingzaag gebruiken om grote takken te verwijderen”, aldus Anthony Barnosky, emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Californië in Berkeley.
De onderzoekers baseerden zich daarbij vooral op de lijsten met uitgestorven soorten van de International Union for Conservation of Nature (IUCN). Ze concentreerden zich op gewervelde soorten (exclusief vissen), waarvoor meer gegevens beschikbaar zijn.
Van de ongeveer 5.400 geslachten (waarvan 34.600 soorten) concludeerden zij dat 73 daarvan in de afgelopen 500 jaar waren uitgestorven – de meeste in de afgelopen twee eeuwen. Eerst vogels, gevolgd door zoogdieren, amfibieën en reptielen.
Om te begrijpen of dit percentage hoger is dan normaal, vergeleken de onderzoekers dit resultaat vervolgens met het uitstervingspercentage dat werd geschat op basis van fossiele sporen op de zeer lange termijn.
“Gebaseerd op het uitstervingspercentage van de afgelopen miljoen jaar zou je verwachten dat twee geslachten uitsterven, maar we zijn er 73 kwijtgeraakt”, legt Gerardo Ceballos uit. Volgens de studie had het uitsterven van deze 73 geslachten 18.000 jaar moeten duren, en niet 500.
Deze schattingen blijven onzeker, omdat veel soorten niet bekend zijn en de fossiele gegevens onvolledig zijn. Maar volgens de onderzoeker worden ze waarschijnlijk onderschat.
En menselijke activiteiten, die habitats vernietigen voor gewassen, infrastructuur en andere behoeften, maar ook overexploitatie, zoals overbevissing, jacht en dierenhandel, worden als de oorzaken beschouwd.
Het verlies van een geslacht kan gevolgen hebben voor het functioneren van een heel ecosysteem, en op de lange termijn zelfs een mogelijke ‘instorting van de beschaving’, betoogt Gerardo Ceballos.
“Als je een muur van bakstenen hebt, en elke steen is een soort, dan zal het verwijderen van een steen er niet voor zorgen dat de muur instort”, zei hij. “Maar als je er nog veel meer weghaalt, dan valt de muur.”