Na een eeuw animatie wist Disney dat ze iets speciaals moesten afleveren voor het 100-jarig jubileum van het bedrijf.
Enter Wish, de nieuwste muzikale fantasiefilm van het Huis van de Muis, met bijzondere aandacht voor de oorsprong van de beroemde ‘wish upon a star’.
Frozen co-regisseurs en schrijver Chris Buck en Jennifer Lee werden ingeschakeld voor de ultieme Disney-tribute-film, maar het eindresultaat is helaas een beetje een allegaartje.
Wish volgt Asha (Ariana DeBose) in haar interview als tovenaarsleerling van de monarch Magnifico (Chris Pine).
De Tovenaarskoning heeft de mogelijkheid om wensen te vervullen voor elke inwoner van het koninkrijk Rosas, die hem er een geeft als hij 18 wordt.
Eén keer per maand selecteert Magnifico de wens van een burger om in vervulling te gaan, maar het blijkt dat hij feitelijk hun herinneringen wist en de ongewenste wensen nooit teruggeeft aan zijn volk. Niettemin krijgt Asha hulp van een echte ster die ze wenst, om het koninkrijk te redden en de tirannieke slechterik te verslaan.
Helaas zijn deze verhaallijn en de karakters vrij mager, missen ze inspiratie en hadden ze moeite om onze aandacht of interesse vast te houden. Het voelt alsof Disney zo gefocust was op een verf-op-nummer eerbetoon aan hun fantasy-muziekfilms dat ze vergaten er magie over te strooien.
Desondanks zijn er aspecten van Wish die geprezen en genoten moeten worden, de vrucht van duidelijk veel hard werk door de CG-animators en het muziekteam.
Ten eerste heeft de animatie van de film online veel kritiek gekregen, maar hij mist echt het punt. Het is een CG-animatiefilm die geïnspireerd is op de blockbusters van Spider-Verse door een traditionele 2D-look te hebben die op prachtige wijze hulde brengt aan de originele manier waarop deze films zijn gemaakt.
Ten tweede hebben we veel gelachen. Er zijn hier een aantal geweldige komische momenten, vooral van Alan Tudyks pratende geit Valentino, in een aantal echt leuke decorstukken tijdens energieke muzieknummers.
Daarover gesproken, waar Wish echt schittert, zijn de liedjes. Het kan wat tijd kosten om nieuwe musicals te leren kennen, maar de nummers van Julia Michaels en Benjamin Rice met de partituur van Dave Metzger werken echt goed.
Pakkende nummers als This Wish en onze favoriet This Is The Thanks I Get?! worden bovendien des te meer geholpen door de uitstekende zang van DeBose en Pine.
Kijk ten slotte uit naar de paaseieren die aan het einde zijn gekoppeld aan klassieke Disney-films en die een knipoog geven naar alles wat daarvoor kwam. Het is gewoon jammer dat Wish al met al niet helemaal voldoet aan de erfenis van de studio.
Wish is vrijdag in de Britse bioscopen te zien.