Horzel lokfakkels
Defensieve tegenmaatregelen, in de vorm van radarreflecterende kaf en infrarood lokfakkels, behoren tot de bekendste hulpmiddelen die vliegtuigbemanningen ter beschikking staan om hen en hun vliegtuigen te helpen beschermen tegen raketdreigingen. Spectaculaire beelden van vliegtuigen die meerdere gloeiende infraroodfakkels inzetten, zijn ook een veelgebruikt motief in de militaire luchtvaart. Maar het is veel zeldzamer om van dichtbij het moment te zien waarop deze tegenmaatregelen daadwerkelijk worden uitgeworpen uit het vliegtuig dat ze moeten beschermen, voordat ze in een bal van hitte veranderen. Dat is wat deze foto, van Twitter-gebruiker @stella991214, die een F/A-18D Hornet laat zien die een paar patronen voor tegenmaatregelen verliest, bijzonder opmerkelijk maakt.
Het vliegtuig in kwestie is een tweezits F/A-18D multirole gevechtsvliegtuig van de Royal Malaysian Air Force (RMAF), hoewel de exacte tijd en plaats waarop de foto is genomen niet zijn bekendgemaakt. Het belangrijkste is echter dat twee cilindrische patronen worden gezien vlak nadat ze zijn gelanceerd vanuit een dispenser onder de romp, vergezeld van de flits van hun pyrotechnische ladingen. Fakkels zijn vaak gemaakt van een magnesiumverbinding waardoor ze extreem heet branden.
Een onbewerkt beeld van de RMAF F / A-18D die een paar patronen voor tegenmaatregelen uitwerpt uit de ‘twin bucket’-dispensers onder de linker luchtinlaat van de motor. @stella991214
@stella991214
Deze F/A-18D is uitgerust met de ‘twin bucket’ tegenmaatregelen dispensers die deel uitmaken van het AN/ALE-47 systeem. De AN/ALE-47, die op een grote verscheidenheid aan platforms is gemonteerd, wordt beschreven als een ‘slim’ dispensersysteem voor tegenmaatregelen (CMDS) dat een hogere mate van automatisering biedt dan eerdere systemen.
Met de AN / ALE-47 kan de vliegtuigbemanning een van de volgende drie vrijgavemodi selecteren:
Volautomatisch: het dispensersysteem ontvangt dreigingsgegevens van de radarwaarschuwingsontvanger in het vliegtuig en selecteert vervolgens de juiste reactie op de dreiging, inclusief het type tegenmaatregelen, de verspreidingsvolgorde en -patroon, en wanneer de geselecteerde lokvogels moeten worden afgegeven.
Halfautomatisch: het dispensersysteem analyseert de ingevoerde dreigingsgegevens, selecteert de beste reactie en geeft vervolgens een signaal aan de vliegtuigbemanning dat het systeem gereed is. De vliegtuigbemanning initieert vervolgens de release.
Verhaal gaat verder
Handmatige bediening: de vliegtuigbemanning selecteert een van de zes voorgeprogrammeerde reacties, in termen van hoeveelheden, reeksen en soorten verbruiksartikelen die moeten worden gebruikt om het vereiste lokpatroon te produceren om de dreiging te verslaan.
Als vliegtuigen waarschuwingssystemen voor raketnadering hebben die optische/infraroodsensoren gebruiken om de lancering en nadering van de raket op te vangen, kan deze informatie ook in de AN/ALE-47 worden ingevoerd. De Hornet heeft deze mogelijkheid niet.
Een matroos bedient een AN/ALE-47 dispenser voor tegenmaatregelen op een P-3 Orion. (USN)
Dispensers zoals deze dragen tegelijkertijd verschillende soorten lokvogels, met bepaalde gemeenschappelijke pasvormen waardoor je kaf en fakkels in dezelfde emmers kunt verwijderen. Meestal worden de cartridges zelf geïdentificeerd met een ‘118’ of ‘218’ aanduiding – verwijzend naar de afmetingen in inches. 118 radiofrequentie-tegenmaatregelen (RFCM, chaff) of infrarood-tegenmaatregelen (IRCM, fakkels) zouden bijvoorbeeld allebei in dezelfde emmer van het type 118 moeten passen.
In de AN/ALE-47 dispenser kunnen nu ook vervangbare stoorzenders worden geladen, die hun eigen actieve radiofrequentiezender hebben.
The War Zone vroeg Paul Tremelling, een voormalige Britse Royal Navy Sea Harrier en Harrier GR9-piloot, evenals een eenmalige uitwisselingspiloot van de US Navy op de F/A-18E Super Hornet, naar zijn mening over wat IRCM-cartridges ontworpen hebben om spoof vijandige hittezoekende raketten door een aantrekkelijker doelwit te bieden, of op zijn minst een doelwit dat representatief is voor de warmtebron op het beoogde vliegtuig, worden hier gelanceerd.
Een F/A-18C Hornet van de Finse luchtmacht lanceert IRCM tijdens een demonstratie op een vliegshow:
https://www.youtube.com/watch?v=VkAYifpfGjY
“IRCM is er in verschillende vormen, afhankelijk van uw budget en de dreiging”, legt Tremelling uit. “Een heel simpele dreiging kan bijvoorbeeld worden verslagen door een warmtebron. Een geavanceerde dreiging moet worden verslagen door een tegenmaatregel die overeenkomt met de thermische handtekening van het gastvliegtuig. Het kan ook nodig zijn om aerodynamisch te presteren om niet zomaar weg te vallen – want dat zou niet voldoende zijn om de dreiging te verleiden.”
Er zijn ook twee belangrijke manieren waarop tegenmaatregelen – of het nu gaat om IRCM of radarvernietigende chaff-cartridges – kunnen worden gebruikt: Preventief en reactief. In de preventieve modus is het doel om de dreigingswapens op de raketrail of in de lanceerbuis te houden. Reactief is het doel om te proberen een vijandig wapen te ‘verleiden’ terwijl het in de lucht is.
Zoals met de meeste elementen van luchtgevechten, maken tegenmaatregelen deel uit van een zich snel ontwikkelend kat-en-muisspel tussen aanvaller en verdediger. Ontwikkelingen in IRCM, bijvoorbeeld, zullen ongetwijfeld worden gevolgd door overeenkomstige wijzigingen aan infraroodgeleide raketten (en vooral hun zoekerkoppen) om ze minder vatbaar te maken voor deze lokvogels.
“Je reageert technisch gezien misschien op het elektromagnetische spectrum, maar loopt vooruit op een schot”, merkt Tremelling op. “Het komt allemaal neer op een paar heel slimme mensen die advies van hoge kwaliteit geven. Hierdoor kun je het beste afstemmen op je radiofrequentie [chaff] en IRCM tegen de dreiging. Dus, in theorie, ga je over het strand met kaf en fakkels, geprogrammeerd om met het juiste interval in de juiste hoeveelheid in te zetten om je in leven te houden.
Wat betreft hoe regelmatig jachtpiloten vliegen met defensieve tegenmaatregelen in hun jets, bevestigde Tremelling dat in alle drie de typen waarmee hij operationeel vloog “we fakkelemmers hadden … en we vlogen met tegenmaatregelen wanneer we maar konden.”
“Er waren gebieden waar het gebruik van kaf verboden was, bijvoorbeeld vanwege lokale luchtverkeersradars – of waar het gebruik van fakkels niet was toegestaan, bijvoorbeeld laag boven droog gras.”
Dus daar hebben we het: het perspectief van een gevechtspiloot van hoe defensieve tegenmaatregelen worden gebruikt, samen met een van de meest opmerkelijke foto’s die we hebben gezien die precies laten zien hoe deze lokvogels worden ingezet. En hoewel die kleine patronen er misschien niet zo veel uitzien, kunnen ze genoeg zijn om ervoor te zorgen dat het vliegtuig en zijn bemanning nog een dag kunnen vechten.
Neem contact op met de auteur: thomas@thedrive.com