Jeux News FR

Een slachtoffer van de grootste seksbende van Groot-Brittannië heeft verteld over het voortdurende stigma dat haar en vele andere slachtoffers blijft straffen, lang nadat het misbruik is geëindigd.

Meer dan vier jaar lang werd Christina O’Connor bijna elke dag verkracht, geslagen en geïntimideerd.

Op de een of andere manier overleefde ze die vernederingen en de gruwel van de geboorte van haar zoon achter de tralies, na haar gevangenschap wegens diefstal op bevel van de gewelddadige mannen die haar onder controle hadden.

Na haar vrijlating confronteerde ze haar kwelgeesten dapper in de rechtbank en zag ze gevangen zitten voor een reeks vernederende en “onmenselijke” misdaden tegen haar en andere minderjarige meisjes.

Maar terwijl ze de gevangenisstraf die ze kreeg toen ze 19 was als haar redding beschouwt, voelt ze dat het strafblad dat ze heeft gekregen haar verhindert om totale “absolutie” te ontvangen.

LEES MEER: SAS-held verborg zich voor nazi’s als een stomme slagersjongen

Ze zegt dat een gebrek aan goede nazorg voor meisjes die grooming bendes overleven een “lopend probleem” is.

“Ik zou graag steun krijgen van de bureaus die me de eerste keer in de steek lieten. Ik wil dat ze erkennen dat ik het slachtoffer ben,’ zei ze.

‘Net als bij veel andere meisjes waren de strafrechtelijke veroordelingen die ik kreeg allemaal onderdeel van de grooming, maar veel plaatsen kijken je niet eens aan als ze zien dat je een strafblad hebt voor diefstal.

“Ze hebben me tegengehouden en ik kan er niets aan doen. Het is verkeerd.”

De 31-jarige heeft afstand gedaan van haar recht op anonimiteit om haar verhaal te doen, in de hoop anderen te helpen die ten prooi vallen aan seksuele uitbuiting.

Christina beschreef hoe ze van een gelukkig kind van een liefdevol gezin naar een hulpeloos slachtoffer ging dat gevangen zat in de klauwen van een groomingbende wiens gruwelijke misdaden hen tot bijna 400 jaar gevangenisstraf brachten.

Ze kwam uit een arbeidersmilieu in Huddersfield. Ze was dol op haar Ierse vader en geeft toe dat ze een “daddy’s girl” was.

Maar op de middelbare school werden haar ouders geconfronteerd met een 13-jarige dochter die spijbelde om te ontsnappen aan pestkoppen op de speelplaats.

“Ze noemden me ‘fattie’. Ik haatte het om daar te zijn, dus ik kwam ‘s ochtends opdagen, registreerde me en verdween dan met mijn vriend, ‘zei ze.

Haar leven veranderde op een ochtend toen ze rondhing bij een busstation in haar geboorteplaats. Zij en haar vriend ontmoetten drie oudere mannen.

“Ik voelde me gevleid door hun aandacht – al snel namen ze ons mee in auto’s en boden ze ons drankjes en drugs aan”, legde ze uit.

“Als je drinkt en drugs gebruikt, voel je je goed in je vel en ga je om met mensen die voorbestemd zijn om je vrienden te zijn.

“Mijn moeder dacht gewoon dat ik een tiener was die grenzen verlegde, terwijl mijn vader geen idee had – hij had het te druk met werken.” In werkelijkheid werd ze naar een duistere wereld gelokt waar ze gedwongen werd tot seksuele handelingen met vreemden in ruil voor pizza, wodka en cannabis.

Misbruik ging hand in hand met geweld en bedreigingen, dat haar familie het doelwit zou zijn als ze niet instemde met hun eisen.

Ze werd als koopwaar behandeld, aan groepen mannen doorgegeven, naar hotels gebracht en verkracht.

Toen haar ouders eindelijk beseften wat er aan de hand was, ondernamen ze actie. Christina ging van school en haar moeder ging naar de politie en de sociale dienst voor hulp. Noch deed het iets goeds.

“Ik dacht dat er geen uitweg was”, zei ze. “Er was altijd de angst voor repercussies, dus ik deed wat ze wilden en nam de drank en drugs.

“Het was een vicieuze cirkel – het werd elke dag. Ik moest gewoon verduisteren wat ik aan het doen was.

Na bijna vijf jaar misbruik zat Christina vast in een neerwaartse spiraal. Ze had de school verlaten met slechts één GCSE in het Frans, terwijl haar ‘levensstijl’ het onmogelijk maakte om een ​​baan vast te houden.

Dingen veranderden nadat ze mesovervallen had gepleegd onder dwang van de baas van de groomingbende. Ze was bijna 19 en had ontdekt dat ze zwanger was.

Ze bevond zich in de rechtbank geconfronteerd met beschuldigingen van inbraak en diefstal met mishandeling. Eén slachtoffer was bekend bij haar moeder.

In 2011 begon Christina een gevangenisstraf van drie en een half jaar.

Het was haar dieptepunt, maar het zou cruciaal blijken te zijn om haar leven een andere wending te geven. Ze mocht haar baby houden terwijl ze in de gevangenis zat en studeerde hard voor kwalificaties.

Uiteindelijk werd ze vervroegd vrijgelaten wegens goed gedrag.

“De gevangenis heeft me weggehaald van drank, drugs, misdaad en misbruik”, zei ze. “Zodra ze wisten dat ik vrij was, begon de intimidatie opnieuw. Ik was echter vastbesloten om van mijn leven te genieten voor mijn kleine baby en mijn familie trots te maken.” Twee jaar na haar vrijlating werd haar originele politieverklaring achter in een archiefkast gevonden en werd Operatie Tendersea gelanceerd.

Ze zou de belangrijkste getuige van de vervolging worden en tijdens drie slopende processen zou ze de wereld vertellen hoe ze was misbruikt.

In 2018 werden 11 mannen veroordeeld voor 43 misdrijven tegen haar, waaronder 22 gevallen van verkrachting.

In totaal werden 20 mannen veroordeeld voor meer dan 120 misdrijven van verkrachting en misbruik van 15 meisjes.

Het is de grootste bende die is veroordeeld voor seksueel misbruik in het Verenigd Koninkrijk.

Het grootste deel van de bende was Pakistaans en kwam uit West Yorkshire en Sheffield. De leider, de vader van twee kinderen, Amere Singh Dhaliwal, kreeg levenslang en moest minimaal 18 jaar uitzitten.

De rechter omschreef zijn behandeling van de meisjes als “onmenselijk”.

Verdere vervolgingen volgden en in 2021 was het aantal veroordeelde mannen gestegen tot 41.

Een rapport dat in 2019 werd uitgebracht, zei dat 15 van de betrokken vrouwen bekend waren bij de kinderdiensten.

Vijf jaar na de processen heeft Christina haar memoires gepubliceerd in een poging haar trauma te overwinnen en een stem te geven aan de slachtoffers, die volgens haar nog steeds in de steek worden gelaten.

Christina kreeg slechts 10 uur begeleiding aangeboden om de diepe psychologische littekens te helpen genezen.

“Eerst hebben ze me op een wachtlijst gezet, daarna heb ik een paar sessies gehad voordat ze van counselor veranderden. Ik weet dat ik niet de enige ben met soortgelijke problemen. Er moet iets veranderen.

“Er is geen echte nazorg voor slachtoffers van grooming. Hoe kun je het trauma van vijf jaar losmaken?
van misbruik in 10 sessies van een uur?”

Momenteel werkt Christina in de horeca, maar het was niet gemakkelijk. “Mijn strafblad maakt het moeilijk voor mij om werk te vinden,” zei ze. “Zelfs nu heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik echt van mijn verantwoordelijkheid ben ontheven.

“Ik kan het pad dat ik moest inslaan toen ik 14 was niet veranderen. Maar ik kan me uitspreken om ervoor te zorgen dat kinderen opgroeien met kennis van het kwaad van uiterlijke verzorging.

“We moeten meisjes opvoeden om zich uit te spreken, en we moeten ze steunen als ze dat doen. Als ik terug kon gaan en met dat spijbelende meisje kon praten, zou ik haar aansporen om te schreeuwen over de mannen die ze op het busstation ontmoette, die haar wodka gaven en haar het gevoel gaven dat ze speciaal was.

“Er zijn mensen die willen helpen. Je moet gewoon op de juiste plek kijken.”