Jeux News FR

Idlib, Syrië – Bijna een jaar geleden ontmoetten Nader Mohammed Al-Bakri, 43, en zijn vrouw, ontheemden van het zuidelijke platteland van Idlib, hun kleine meisje Jouri.

Nader en zijn 22-jarige vrouw, die sinds 2013 in de stad Sarmada wonen, ondergingen verschillende operaties en langdurige behandelingen om zwanger te worden, allemaal zonder succes. Ze waren wanhopig op zoek naar een kind.

“Ik herinner me haar eerste blik nog”, zei Al-Bakri tegen Al Jazeera. “Ik voelde het toen ze naar me glimlachte, ik was haar vader.”

Vanaf het moment dat hij haar zag, had Nader het gevoel dat hij Jouri’s vader was [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]

Er is in Syrië geen islamitische adoptie in de westerse zin van het woord, maar het opvoeden van een kind is mogelijk en is meestal een levenslange regeling.

Nader hoorde over Child Houses, een tijdelijk verzorgingshuis voor kinderen van pasgeboren tot 18 jaar oud in het noordwesten van Syrië. Het werd opgericht in 2019 en zorgt voor minderjarigen die in de steek zijn gelaten, niet begeleid zijn of gescheiden zijn van hun families.

Nader en zijn vrouw hebben een aanvraag ingediend om in aanmerking te komen als pleegouders voor een van de kinderen in Child Houses, en een paar weken later hoorden ze het geweldige nieuws: ze konden een babymeisje van twee maanden oud opvoeden.

Nader Mohammed Al-Bakri speelt met Jouri, die net haar eerste stapjes zet en ‘Mama en Baba’ zegt [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]

“We hebben meteen besloten haar Jouri te noemen, omdat de naam de damastroos symboliseert en zij de bloem zal zijn die ons leven voor altijd siert”, voegde Nader eraan toe.

Jouri is nu anderhalf jaar oud en begint haar eerste stapjes te zetten en haar vader en moeder te roepen.

“Het mooiste moment in mijn leven was toen Jouri ‘Baba’ zei. Ik had het gevoel dat ik alle schatten van de wereld bezat en al mijn zorgen vergat”, zei hij.

“Het leven vóór Jouri was een hel en het leven na Jouri is een paradijs”, zei Al-Bakri.

Ahmed van de ziel

De vreugde dat we eindelijk een pleegkind hebben, is duidelijk zichtbaar op het gezicht van een ander stel, samen met een paar tranen. Abdul Khaliq Msalahlou en zijn vrouw Khawla Ghazi zitten in een familiekamer in Child Houses en kijken liefdevol naar de babyjongen die ze gaan sponsoren.

Abdul Khaliq Msalahlou en zijn vrouw Khawla Ghazi zitten met hun nieuwe zoon, Ahmed [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]

Dit is een droom die voor hen uitkomt: na zoveel jaren worden ze eindelijk ouders.

Na lange tijd vruchtbaarheidsbehandelingen geprobeerd te hebben, besloten Khawla en haar man om te proberen een kind te sponsoren.

“Alle pijn en ontbering van de afgelopen vijftien jaar verdwenen vandaag toen ik Ahmed voor het eerst vasthield. Ik koos zijn naam voordat ik hem zelfs maar zag”, zegt Khawla, 32, vanuit het westelijke platteland van Aleppo.

“Ik ben kinderopvang, maar werken met kinderen kon de leegte in mijn leven niet opvullen. Ik moest moeder zijn voor een kind dat bij mij woont”, legde Khawla uit.

Toen Khawla een bericht ontving van Child Houses om het kind te komen ontmoeten dat ze zouden sponsoren, haastte ze zich onmiddellijk om benodigdheden te kopen en een kamer voor hem in te richten, vertelde ze aan Al Jazeera.

“Ik versierde Ahmeds kamer met armbanden, waarop ik ‘Ahmed Al-Rouh’ schreef omdat hij mijn ziel en kloppend hart zal zijn.”

Khawla houdt Ahmed vast in Child Houses. ‘Hij zal mijn ziel en kloppend hart zijn,’ zei ze [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]
De verlaten kinderen van Syrië

Terwijl de oorlog in Syrië zijn donkere schaduw blijft werpen, waardoor mensen in wanhopige situaties terechtkomen, is het aantal kinderen dat in de steek wordt gelaten toegenomen, vooral in de noordwestelijke regio’s.

Steeds meer ouders worden gedwongen hun kinderen op te geven omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om voor hen te zorgen of hun veiligheid of welzijn te garanderen terwijl ze proberen de bommen te ontlopen.

“Elke maand worden drie tot zes pasgeborenen in het noordwesten van Syrië door hun ouders in de steek gelaten”, legt Faisal Hamoud, programmadirecteur van Child Houses, uit, eraan toevoegend dat het aantal zelfs nog hoger is voor oudere kinderen vanwege de toegenomen financiële lasten voor gezinnen.

“Het percentage dakloze kinderen stijgt elk jaar met 20 procent”, zei hij.

Een deel van de baby’s en jonge kinderen die in Child Houses worden opgevangen. In het noordwesten van Syrië worden maar liefst zes pasgeboren kinderen per maand achtergelaten, zegt Faisal Hamoud [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera]

De Verenigde Naties classificeren kinderen die van hun familie zijn gescheiden, niet begeleid zijn of bij oudere verzorgers of mensen met een handicap wonen, als een van de meest kwetsbaren.

Child Houses volgt specifieke procedures voor elk kind, legt Hamoud uit. Het begint met het zoeken naar de oorspronkelijke familie van het kind en breidt de zoektocht vervolgens uit naar het opsporen van familieleden, het zoeken naar familieleden of voormalige verzorgers. De laatste stap, als ze de biologische familie van het kind niet kunnen traceren, is het vinden van een alternatief gezin.

“De visie van Child Houses is gebaseerd op het recht van ieder kind om te leven in een veilig gezin dat hen beschermt, beschermt en verzorgt. Dit principe is afgeleid van humanitaire principes en kinderbeschermingsprincipes”, aldus Hamoud.

Abdul Khaliq Msalahlou met zijn zoon Ahmed in Child’s House [Ali Haj Suleiman/Al Jazeera] (Al Jazeera)

Wereldkinderdag wordt jaarlijks op 20 november gevierd. De dag, uitgeroepen in 1954, heeft tot doel de internationale eenheid te bevorderen, het bewustzijn onder kinderen over de hele wereld te vergroten en het kinderwelzijn te verbeteren. Het thema voor 2023 is: “Voor ieder kind, ieder recht.”