De huiveringwekkende laatste woorden van een piloot voordat zijn vliegtuig in de Atlantische Oceaan neerstortte, waarbij alle 228 mensen aan boord omkwamen, zijn onthuld.
Op 1 juni 2009 stortte Air France-vlucht 447, op weg van Rio de Janeiro naar Parijs, slechts vier uur na het opstijgen neer.
Het incident kostte het leven aan 228 mensen, waaronder vijf Britse staatsburgers onder de passagiers.
Het kostte onderzoekers twee jaar om het vliegtuigwrak en de complete zwarte doos te vinden en te verwijderen van de oceaanbodem, zo’n 1000 kilometer uit de noordoostelijke kust van Brazilië.
Het Franse Bureau voor Onderzoek en Analyse voor de Veiligheid van de Burgerluchtvaart (BEA) oordeelde dat de automatische piloot tijdens de vlucht plotseling werd uitgeschakeld vanwege de aanwezigheid van ijskristallen bij wat nog steeds de grootste ramp van Air France tot nu toe is.
Als gevolg van de reactie van de bemanning op de mislukking kwam het vliegtuig in een aerodynamische stalling terecht.
De piloten hadden aanvankelijk te maken met een probleem met de luchtsnelheidsgegevens, maar maakten vervolgens een belangrijke blunder door de neus van het vliegtuig omhoog te zetten in plaats van naar beneden toen het tot stilstand kwam.
Het vreselijke verlies van 228 levens werd veroorzaakt door een combinatie van technisch falen en het onvermogen van de piloten om adequaat te reageren op het overtrekken van het vliegtuig, waardoor het met een verbluffende snelheid van 3.352 meter per minuut in de Atlantische Oceaan viel.
Onderzoekers hebben een cockpittape verkregen waarop te horen is hoe de eerste officier en copiloot, Pierre-Cédric Bonin, 32, geschokt was en toegaf: “Ik heb helemaal geen controle over het vliegtuig!”
De aflossende eerste officier en co-piloot van de vlucht, David Robert, 37, antwoordde met ‘bediening naar links’ voordat hij het commando overnam en zijn zijstok naar voren bewoog om de neus te laten zakken en te herstellen van de overtrek.
Bonin daarentegen ging verder met het terugtrekken van zijn zijstok, wat resulteerde in tegenstrijdige inputs en een hoorbare waarschuwing voor “dubbele input”.
De kapitein, Marc Dubois, 58 jaar oud, keerde terug naar de cockpit zoals opgeroepen door Robert. Terwijl er meerdere alarmsignalen afgingen, vroeg hij aan het duo: “Eh, wat ben je aan het doen?”
Robert reageerde op kapitein Dubois: “We zijn alle controle over het vliegtuig kwijt, we begrijpen niets, we hebben alles geprobeerd.”
Je kunt hem dan tegen zichzelf horen mompelen: “Klim, klim, klim, klim”.
Als reactie hierop zei Bonin: “Maar ik zit al een tijdje met mijn neus omhoog!”
Een geschokte Dubois realiseerde zich dat de acties van Bonin ervoor zorgden dat het vliegtuig afsloeg en riep dringend: “Nee nee nee, klim niet! Nee nee nee!”
Bonin droeg de controle kort over aan Robert, maar het vliegtuig was op dat moment te dicht bij de grond om te herstellen van de stalling. De dreigende crash in de oceaan werd gedetecteerd door een waarschuwingssysteem voor de nabijheid van de grond.
Als reactie trok Bonin reflexmatig zijn zijstok naar achteren, toonde zijn afgrijzen en schreeuwde: ‘We gaan crashen! Dit kan niet waar zijn. Maar wat is er aan de hand?’