In de komende paar maanden, voorafgaand aan de verkiezingen van volgend jaar, zult u dezelfde woorden horen die Sir Keir Starmer en Labour-frontbenchers uitdragen: ‘maak de Brexit werkbaar’.
Ze zullen proberen u ervan te overtuigen dat deze heronderhandelingen over de Brexit-deal – omdat we nu weten dat dit zal gebeuren – eenvoudigweg bedoeld is om de zaken soepeler te laten verlopen, en zelfs om de Brexit-overeenkomst en de Britse plaats buiten de EU te versterken.
Maar we moeten de parlementsleden van Starmer en Labour niet geloven, die bijna allemaal Remainers waren in de lange strijd na het historische Brexit-referendum.
Net bij de herschikking onthulde Express.co.uk hoe Starmer zijn schaduwkabinet voor de verkiezingen aan het inpakken was met Rejoiners, terwijl 16 campagnevoerders van het People’s Vote Second Referendum op sleutelposities zaten, waaronder hijzelf, beleidschef Pat McFadden en minister van Buitenlandse Zaken David Lammy.
LEES MEER: De herschikking van de arbeidskrachten heeft aangetoond dat de Brexit niet veilig is bij Keir Starmer
Schaduwminister van Buitenlandse Zaken David Lammy was tegen de Brexit (Afbeelding: Getty)
Het idee dat er als uitgangspunt opnieuw over de Brexit-deals moet worden onderhandeld, is er één waar veel van de harde Brexiteers het mee eens zouden zijn met de conservatieve parlementsleden, Reform UK en Nigel Farage.
Boris zei dat hij de Brexit rond had gekregen, maar hij heeft de deal niet echt volledig bezegeld en Rishi Sunak heeft de zaken aantoonbaar nog erger gemaakt met de Windsor Framework Northern Ireland-overeenkomst.
Of het nu gaat om regels tegen Britse huisdieren, de landroof van de EU in Noord-Ierland, het feitelijk uit het Horizon-programma stappen dat ons wetenschappelijk onderzoek overdraagt, het regelen van de visquota en het ons terugtrekken uit defensieovereenkomsten, er is nog veel te doen.
Maar dat is niet Starmers plan. Hier zijn vijf dingen waar u op moet letten als Labour opnieuw over de Brexit kan onderhandelen.
Pat McFadden is pro-EU (Afbeelding: Getty)
1. De controle over de grenzen weer aan de EU overdragen
Hij ontkende dit afgelopen weekend, maar Starmer heeft stap één al onthuld in zijn heronderhandelingen en het terugdraaien van de Brexit, en deze draait om de kwestie van illegale migranten en het tegenhouden van de kleine boten.
Nigel Farage besefte misschien niet dat hij Starmer een excuus gaf om Groot-Brittannië weer onder Brusselse controle te brengen toen hij voor het eerst de kleine botencrisis onder de aandacht bracht.
Maar nu lijkt het erop dat Starmer ons terug wil brengen in de ‘terugkeerovereenkomst’, wat in de praktijk betekent dat Groot-Brittannië waarschijnlijk nog eens 100.000 extra illegale migranten door de EU bij ons gedumpt krijgt.
Waarom? Het belangrijkste punt is dat ambtenaren in Brussel zouden beslissen wie er komt en gaat en wie Groot-Brittannië moet meenemen. Precies het tegenovergestelde van het terugnemen van de controle over onze grenzen.
Maar wees ook niet verbaasd als een vorm van vrij verkeer van werk geleidelijk opnieuw wordt ingevoerd onder het voorwendsel van handel met de EU.
De EU zou kunnen beslissen welke illegale migranten Groot-Brittannië opneemt (Afbeelding: Getty)
2. Laat de Fransen doorgaan met het vangen van Britse vis
Visserijquota zijn een lastige kwestie geweest.
In wezen wilde de EU niet afstand doen van het recht van Franse, Spaanse, Deense en andere Europese vloten om de Britse wateren te plunderen voor onze vis.
Vreemd genoeg leken ze nooit enthousiast te zijn over het idee om Groot-Brittannië een aandeel te geven in de Franse wijngaarden en de Italiaanse olijfboomgaarden.
Boris Johnson en Lord Frost werden door veel Brexiteers bekritiseerd omdat ze het eens waren over een langzaam dalend niveau van de quota waarmee EU-vloten in Britse wateren konden vissen, in plaats van ze meteen te verbieden.
Maar het punt was dat de EU-vloot na vijf jaar niet langer het recht zou hebben om in de Britse wateren te vissen.
Dit is iets om naar uit te kijken, omdat Brexiteers erop wezen dat Michel Barnier de mogelijkheid van heronderhandelingen op dit gebied op tafel heeft gelaten.
Starmer zou in de verleiding kunnen komen om permanente rechten voor nauwere marktintegratie overeen te komen onder de valse voorwaarden van ‘de Brexit laten werken’.
Britse trawlers zouden opnieuw kunnen verliezen (Afbeelding: Getty)
3. De langzame mars naar een EU-leger
Er wordt niet genoeg over gesproken, maar de dreiging dat Groot-Brittannië in een EU-leger terechtkomt is nog steeds erg groot.
Feit is dat de Conservatieven niet veel hebben gedaan om deze angsten binnen de regering weg te nemen en dit zou voor Starmer een makkelijke weg zijn om verder te gaan in de richting van meer samenwerking.
We zitten al in de PESCO (Permanent Structured Cooperation) voor het verplaatsen van militairen door de EU en Britse defensiefunctionarissen die graag een EU-leger willen hebben, hebben de deur opengelaten voor meer.
Macron en Ursula von der Leyen hebben allebei aangedrongen op een militaire macht van de EU als een middel om zogenaamd geld te besparen, maar het is waarschijnlijker dat zij ervoor zullen zorgen dat het blok bij elkaar wordt gehouden en dat soevereine naties een van de meest cruciale bevoegdheden op het gebied van zelfverdediging verliezen.
Starmer zou dit wellicht kunnen proberen op te slaan als een praktische, geldbesparende activiteit met bondgenoten. Hij wijst op de militaire samenwerking die de Conservatieve regering al heeft opgezet met de Fransen (de andere grote militaire macht van Europa).
Bovendien zijn de Democraten in de VS heel enthousiast over een EU-leger en zouden ze Groot-Brittannië in een of andere vorm heel graag terug in het blok willen hebben.
Maar lezers moeten er rekening mee houden dat de P in PESCO ‘permanent’ is, er zou geen uitweg zijn.
Macron is voorstander van een EU-leger (Afbeelding: Getty)
4. Harmonie van belastingen en regelgeving
Dit is de kern van de kwestie.
‘Make Brexit work’, zoals Labour Rejoiners het verwoordden, zal opnieuw gaan over nauwere handelsbetrekkingen met de EU – ook al is de deal van Boris Johnson zeker goed genoeg.
Ze zullen de steun gebruiken van pro-EU-belangengroepen uit het bedrijfsleven, zoals het CBI, Save British Farming of Best for Britain, om er bij Groot-Brittannië op aan te dringen om in essentie gewoon de EU-regels, -regelgeving en -belastingen te volgen.
In plaats van het vreugdevuur van administratieve rompslomp (dat de Tories niet hebben waargemaakt), zullen er nog meer zijn.
Onze belastingen zullen die in de EU volgen en het kan zijn dat we uiteindelijk zelfs BTW-ontvangsten aan Brussel moeten betalen voor verschillende diensten.
Helaas zal Starmer kunnen voortbouwen op het Windsor Framework dat Rishi Sunak heeft afgesproken voor Noord-Ierland, dat volgens Brexiteers een aantal gifpillen bevat om de Britse belastingen en regelgeving te controleren.
Dit alles zal een verzachting betekenen voor een tweede termijn terugkeer naar de interne markt en de douane-unie, waardoor een uiteindelijke terugkeer naar de EU onvermijdelijk zou worden.
De nationale feestdag van Gibraltar wordt gevierd (Afbeelding: Getty)
5. Zou Gibraltar veilig zijn?
De vraag is: hoe ver zou Starmer gaan?
Momenteel zijn er verkiezingen gaande in Gibraltar en hoewel zij vurig een Brits protectoraat willen blijven, bestaat er een verlangen om het vrije verkeer in de EU te behouden.
Spanje blijft hard aandringen op controle over de Rots en het is ondenkbaar dat een Labour-regering ondanks enkele kleine concessies niet enige controle zou prijsgeven.
Een gedeelde regeling met Spanje zou gemakkelijk mogelijk kunnen worden en dit betreft zeker degenen in Groot-Brittannië die zaken doen met Gibraltar.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Labour nog niets over deze kwestie heeft gezegd dat erop wijst dat zij bereid zijn zich op dit gebied over te geven, maar het ligt ruimschoots binnen de grenzen van de mogelijkheden.